dr inż. Sylwia Janiszewska, mgr Tomasz Białobrzeski, mgr Ewa Iwanicka, mgr Kamil Ciepiela, Menard Sp. z o.o.
Zanieczyszczenie środowiska gruntowo-wodnego związkami chloroorganicznymi charakteryzuje się wysokim współczynnikiem kumulacji, toksyczności oraz trwałością w środowisku (Jancewicz i in., 2011). Źródłem tych substancji w środowisku są: emisje, cieki przemysłowe, niewłaściwe składowanie i utylizacja odpadów przemysłowych i komunalnych oraz uzdatnianie wody metodą chlorową. Spośród 100 tys. związków chemicznych, stanowiących potencjalne źródło zagrożenia dla środowiska gruntowo-wodnego, 10% stanowią substancje chloroorganiczne (Starek, 1996). Związki te są uważane za ważne materiały wyjściowe i dodatki w produkcji wysokiej jakości insektycydów, fungicydów, herbicydów, barwników, farmaceutyków, środków dezynfekujących, kauczuku,tworzyw sztucznych, tekstyliów i regulatorów wzrostu roślin. Do najważniejszych chlorowanych związków chemicznych zanieczyszczających wody gruntowe należą trichloroeten(TCE) i tetrachloroeten (PCE) (Tabernacka, 2014).
Remediacja gruntowo-wodna
W polskich przepisach brakuje rozporządzeń Ministra Środowiska, które szczegółowo określałyby zasady oceny stanu środowiska, zwłaszcza w odniesieniu do konieczności remediacji gruntów. Wedle obowiązujących przepisów w przypadku stwierdzenia zanieczyszcześ współczesnych (zaistniałych po 2007 r.) należy przywrócić stan początkowy jakości środowiska (w tym wód) na podstawie pomiarów bazowych, jednak brak konkretnych wytycznych odnośnie oczyszczania wód gruntowych.